Een tijd geleden waren we met ons gezin een dagje naar de Ardennen getrokken om er wat te wandelen in de natuur. Op een bepaald moment kwamen we voorbij een rots van een tiental meter hoog, een robuust stuk gesteente waarvoor de mens het wandelpad heeft doen omleiden. Xander, mijn oudste zoon (5j.), had pas geleerd dat de Here onze Rots is (Ps.18:3) dus een ideaal moment om deze woorden meer diepgang te geven, dacht ik. ‘k Vroeg hem om eens tegen die rots te schoppen, duwen, trekken, slaan en te leunen. In zijn volle enthousiasme heeft hij mij ook gehoorzaamt, maar de rots staat er nu nog steeds ongewijzigd!
Waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, ik zal niet wankelen. Op God rust mijn heil en mijn eer, mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God. (Ps.62:7-8)
En dat is net wat David ook bedoelde, de Heer is een soevereine over alles heersende God die alles regisseert en onder controle heeft. Die zo machtig is dat Hij Zijn verlossingsplan tot uitvoer kan brengen door de gehele schepping te laten handelen naar hun eigen natuur, dus door de vogel te laten doen als een vogel, het gras als gras en de mens… naar de natuur van de mens. Zijn plan ontvouwt zich iedere dag verder en verder zoals hij het had bepaald voor de grondlegging der wereld doorheen de wil van Zijn schepsels. Dat maakt God net tot “Ik Ben” (Ex.3:14), de almachtige, alwetende en alomtegenwoordige God (cf.Ps.139).
Dat maakt God ook tot onze Toevlucht en Schuilplaats of Vaste Burcht! Allemaal namen die door de schrijvers van de Bijbel aan Hem gegeven werden omdat ze wisten dat ze op Hem konden vertrouwen en dat Hij de touwtjes in handen heeft, zelfs in de situaties waarin het schijnbaar anders lijkt.
We lezen vaak dat David de Heer aanroept als zijn Rots, Schild, Toevlucht en Schuilplaats. Dit kon hij enkel zeggen omdat hij besefte wat Gods voorzienigheid inhield.
Groeien in besef van de reikwijdte Gods voorzienigheid = groeien in vertrouwen en dankbaarheid naar Hem.
Dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt. (1Thess.5:18)
Het volgende waargebeurde verhaal van een Christen uit de 19de eeuw is hierin een voorbeeld voor ons allen en geeft aanleiding om ons even te bezinnen over ons beeld van God. Zou jij, na het lezen van dit verhaal, de woorden van Horatio in je mond nemen of…
It Is Well with My Soul – Horatio Spafford
“Volgend jaar in Jeruzalem.” Eeuwenlang namen Joden in de verstrooiing met die groet afscheid van elkaar. Ook christenen aan het eind van de negentiende eeuw leefden met de gedachte elkaar snel in Sion te zullen ontmoeten. Voor de Amerikaan Horatio Spafford vormde de afscheidsgroet in 1879 aanleiding om er een gedicht over te maken. En daar liet hij het niet bij. In 1881 trok hij met zijn gezin naar Jeruzalem, waar nog steeds een kindertehuis aan hem herinnert.
Waarschijnlijk zou Spafford nooit naar het heilige land zijn gegaan, als hem in de tien jaren daarvoor niet allerlei ramp en onheil had getroffen. Spafford was in Chicago een gerespecteerd burger, een befaamd jurist en een gefortuneerd vastgoedeigenaar. Ook binnen de plaatselijke presbyteriaanse gemeente was hij gezien. Vele jaren bekleedde hij het ambt van ouderling. „Ik had alles wat een mens op aarde begeren kan. De Heere had me veel gegeven, Hij heeft ook veel weer afgenomen,” schreef hij in 1882 in zijn dagboek.
Begin jaren zeventig trof een reeks tragische gebeurtenissen Horatio Spafford en zijn vrouw Anna. In 1871 overleed hun zoontje aan de koorts. Enkele maanden later werden alle gebouwen die Spafford in Chicago bezat, verwoest door de grote brand van 8 oktober 1871 waarbij het grootste deel van de Amerikaanse stad in vlammen opging.
In de daarop volgende maanden vroeg de jurist zich vaak af wat Gods bedoeling met deze tegenslagen was. Hij vond geen antwoord. In brieven aan zijn vriend, de opwekkingsprediker D. L. Moody, schreef hij meer dan eens: „De hemel is gesloten. Ik vind geen antwoord op de vraag naar het waarom, naar het doel en de betekenis van deze slagen.”
En nog was het einde van alle tegenslagen niet in zicht. In het najaar van 1873 besloot Spafford om met zijn vrouw en vier dochters een trip naar Engeland te maken, onder meer om zijn vriend Moody te assisteren bij zijn evangelisatietocht door dat land. Op het moment dat het gezin in New York zou inschepen, werd de jurist vanwege zaken naar Chicago teruggeroepen. Zijn vrouw en kinderen gingen wel aan boord; Spafford zou hen na afwikkelingen van de zaken nareizen.
Toen het oceaanschip Ville de Havre wegvoer, kon Horatio niet bedenken dat hij zijn dochters voor het laatst had gezien. Enkele dagen later, 21 november 1873, kwam de lijnboot bij Newfoundland op volle zee in aanvaring met een Brits schip. Binnen twaalf minuten zonk de Ville de Havre. De vier dochters verdronken, alleen Spaffords vrouw Anna overleefde de scheepsramp. Een reddingsploeg vond haar in bewusteloze toestand drijvend op een plank. Negen dagen na het afscheid van zijn gezin ontving Spafford een telegram van zijn vrouw met de in Amerika beroemd geworden woorden: „Saved alone”, alleen gered.
Zo snel hij kon, reisde de jurist zijn vrouw achterna. Tijdens de reis haalde de kapitein van het schip waarop Spafford voer hem naar de brug en vertelde hem dat ze op dat moment voeren langs de plek van de scheepsramp waarbij zijn vier dochters waren omgekomen.
De van kinderen beroofde vader ging naar zijn hut en las daar 2 Koningen 4, de geschiedenis van de Sunamitische vrouw. Naar aanleiding van vers 26, waar Elisa zijn knecht Gehazi de vrouw liet vragen: „Is het wel met u?” en zij antwoordde: „Het is wel,” dichtte Spafford de hymne ”It is well with my soul”. De Nederlandse vertaling van het lied is:
’t Zij vreugde mijn deel is, of smart mij verteert, en stormwind en nacht mij verschrikt. Gij hebt mij, mijn Heiland, te roemen geleerd:
’t Is mij goed, wat mijn God mij beschikt:
’t Is mij goed, wat God doet: ’t is mij goed, wat mijn God mij beschikt.
Uw deel, hoeveel zwaarder is ’t hier niet geweest! Hoe spande niet satan zijn strik! En ziend’ op Uw kruis roemt in mij ook mijn geest
’t Is mij goed, wat mijn God mij beschikt:
’t Is mij goed, wat God doet: ’t is mij goed, wat mijn God mij beschikt.
(bron www.refdag.nl)
It Is Well With My Soul – Lyric
When peace like a river, attendeth my way,
When sorrows like sea billows roll;
Whatever my lot, Thou hast taught me to say,
It is well, it is well, with my soul.
Refrain:
It is well, with my soul,
It is well, with my soul,
It is well, it is well, with my soul.
Though Satan should buffet, though trials should come,
Let this blest assurance control,
That Christ has regarded my helpless estate,
And hath shed His own blood for my soul.
My sin, oh, the bliss of this glorious thought!
My sin, not in part but the whole,
Is nailed to the cross, and I bear it no more,
Praise the Lord, praise the Lord, O my soul!
And Lord, haste the day when my faith shall be sight,
The clouds be rolled back as a scroll;
The trump shall resound, and the Lord shall descend,
Even so, it is well with my soul.