Onlangs is mijn broerke op 29-jarige leeftijd gestorven ten gevolge van een verkeersongeval. Tien dagen heeft hij nog in coma gelegen, maar zijn hart is uiteindelijk toch stilaan gestopt met werken. Ondanks het leed en het verdriet dat dit met zich meebracht, kan ik enkel zeggen dat dit een enorm verrijkende en kostbare periode is geweest waarvan ik weet dat de Heer ook deze weer ten goede zal gebruiken in Zijn plan. Zo heb ik tijdens deze hele periode bijvoorbeeld tal van unieke mogelijkheden gehad om mijn geloof gestalte te geven in woord en daad. Een daarvan was het verzorgen van de prediking tijdens zijn begrafenis. Een zaal bijna helemaal gevuld met ongelovigen die geconfronteerd werden met de waarheid van dit leven. Omdat achteraf verschillende mensen hebben gezegd dat deze boodschap in hun hoofd bleef nazinderen en hun tot nadenken bracht, leek het mij goed om deze voorbereiding op de blog te plaatsen.
Tijd is…
Het is goed om een deel van de tijd die we hebben gekregen te gebruiken om het leven van Geert te herdenken. Maar het enkel hierbij laten zou velen van ons radeloos en hopeloos achter laten. Bij het sterven van een dierbare worden we geconfronteerd met de dood. Een vijand die achter iedere hoek verscholen lijkt en wacht op het ideale moment om toe te slaan.
In het Midden-Oosten wordt een fabel verteld over een koopman uit Bagdad die zijn knecht voor een boodschap naar de markt stuurde. Toen de knecht zijn taak had volbracht en op het punt stond de markt te verlaten, hing hij een hoek om en ontmoette onverwachts vrouwe Dood.
De blik in haar ogen boezemde hem zo’n angst in dat hij de markt verliet en zich naar huis haastte. Hij vertelde zijn heer wat er gebeurd was en vroeg hem om zijn snelste paard, zodat hij zover mogelijk weg kon komen van vrouwe dood en voor het invallen van de duisternis in Sumera zou aankomen.
Aan het einde van die middag ging de koopman zelf naar de markt en kwam vrouwe Dood ook tegen. Hij vroeg haar: “Waarom heeft u vanmorgen mijn knecht laten schrikken?” Waarop ze antwoordde: “Het was niet mijn bedoeling om uw knecht te laten schrikken – ik schrok juist zelf. Ik was verrast uw knecht vanmorgen in Bagdad te zien, omdat ik vanavond een afspraak met hem heb in Sumera.”
Deze manier van denken leeft bij veel van ons. Vragen of gedachten als:
- Is het mijn schuld dat hij dood is?
- Was ik maar met hem mee gegaan die nacht.
- Had ik hem toch maar uitgenodigd op een ander feestje.
- Hebben ze in het ziekenhuis wel de juiste behandeling gegeven?
- …
Deze lijken wel onvermijdelijk, maar sporen ons enkel dieper in ons verdriet en de hopeloosheid die de dood met zich lijkt mee te sleuren.
Daarom zou ik op deze begrafenis ook even willen stilstaan met het begrip “tijd” en dit belichten vanuit de Bijbel, Gods Woord zelf. Tijd is… wat betekent tijd voor ons nu eigenlijk? Allemaal hebben we ervaring met tijd en allemaal leven we met “tijd”. Maar slechts zelden staan we stil met de betekenis en de waarde van “tijd”, laat staan dat we ooit zouden gaan zoeken wat Gods Woord hier eigenlijk over zegt.
Tijd is bepaald
1 Voor alles is er een vastgestelde tijd,
en een tijd voor elk voornemen onder de hemel.
2 Er is een tijd om geboren te worden
en een tijd om te sterven;
een tijd om te planten
en een tijd om het geplante uit te trekken;
3 een tijd om te doden
en een tijd om te genezen,
een tijd om af te breken
en een tijd om op te bouwen;
4 een tijd om te huilen
en een tijd om te lachen,
een tijd om rouw te bedrijven
en een tijd om te huppelen;
5 een tijd om stenen weg te werpen
en een tijd om stenen te verzamelen,
een tijd om te omhelzen
en een tijd om zich ver te houden van omhelzen;
6 een tijd om te zoeken
en een tijd om verloren te laten gaan,
een tijd om te bewaren
en een tijd om weg te werpen;
7 een tijd om stuk te scheuren
en een tijd om dicht te naaien,
een tijd om te zwijgen
en een tijd om te spreken;
8 een tijd om lief te hebben
en een tijd om te haten,
een tijd van oorlog
en een tijd van vrede.
Voor alles is er een vastgestelde tijd zegt Prediker. Vastgesteld door wie en waarom?
11 Hij (God) heeft alles op zijn tijd mooi gemaakt.
14 Ik weet dat alles wat God doet, voor eeuwig blijft; niets is eraan toe te voegen, niets ervan af te doen, en God doet het opdat men vreest voor Zijn aangezicht.
Wat gaat dit in tegen ons denken! Wat is dit schokkend! Is er voor alles een door God vastgestelde tijd? Is God zowel betrokken in oorlog als in vrede, in vreugde als in verdriet, in leven als in sterven? En waarom, omdat men Hem zou vrezen? Omdat men angst, eerbied, respect en ontzag zou hebben voor Hem? Maar waarom dan God? Waarom heeft U die tijden zo bepaald? Kon het niet allemaal vreugde en ontspanning zijn? Waarom moeten wij in dit leven geconfronteerd worden met zwoegen, tranen, bitterheid, haat, ziekte en zelfs… de dood?
Tijd is onomkeerbaar
Omdat de tijd snel gaat en onomkeerbaar is. Laten we eens luisteren naar een gelijkenis van Jezus in
19 Nu was er een zeker rijk mens, die gekleed ging in purper en zeer fijn linnen en die elke dag vrolijk en overdadig leefde.
20 En er was een zekere bedelaar, van wie de naam Lazarus was, die voor zijn poort neergelegd was, en die onder de zweren zat.
21 En hij verlangde ernaar verzadigd te worden met de kruimeltjes die van de tafel van de rijke man vielen; maar ook de honden kwamen en likten zijn zweren.
22 Het gebeurde nu dat de bedelaar stierf en door de engelen in de schoot van Abraham gedragen werd.
23 En ook de rijke man stierf en werd begraven. En toen hij in de hel zijn ogen opsloeg, waar hij in pijn verkeerde, zag hij Abraham van ver en Lazarus in zijn schoot.
24 En hij riep en zei: Vader Abraham, ontferm u over mij en stuur Lazarus naar mij toe en laat hem de top van zijn vinger in het water dopen en mijn tong verkoelen, want ik lijd vreselijk pijn in deze vlam.
25 Abraham echter zei: Kind, herinner u dat u het goede deel ontvangen hebt in uw leven en Lazarus evenzo het kwade. En nu wordt hij vertroost en u lijdt pijn.
26 En bovendien is er tussen ons en u een grote kloof aangebracht, zodat zij die van hier naar u zouden willen gaan, dat niet kunnen en ook zij niet die vandaar naar ons zouden willen gaan.
27 En hij zei: Ik vraag u dan, vader, dat u hem naar het huis van mijn vader stuurt,
28 want ik heb vijf broers. Laat hij dan tegenover hen getuigenis afleggen, opdat ook zij niet komen in deze plaats van pijniging.
29 Abraham zei tegen hem: Zij hebben Mozes en de profeten. Laten zij naar hen luisteren.
30 Hij echter zei: Nee, vader Abraham, maar als iemand van de doden naar hen toe zou gaan, zouden zij zich bekeren.
31 Maar Abraham zei tegen hem: Als zij niet naar Mozes en de profeten luisteren, zullen zij zich ook niet laten overtuigen, als iemand uit de doden zou opstaan.
De rijke man had een ogenschijnlijk gelukkig en geslaagd leven achter de rug. Een leven van overvloed en plezier. Hij had zich nooit vragen gesteld over het leven of over de waarde en het doel van de tijd. Hij plukte de dag en genoot van haar vruchten.
Tegelijkertijd leefde er een man, genaamd Lazarus, die wel geschapen leek voor het ongeluk. Hij ging door het leven als bedelaar en sukkelde met lichamelijke gebreken en ziekte. Uit de gelijkenis kunnen we afleiden dat Lazarus zich wel vragen had gesteld over het doel van het leven, simpelweg omdat hij dagdagelijks geconfronteerd werd met de hopeloosheid er van.
Beide komen te sterven, maar dan…
‘k Las onlangs een citaat dat ging als volgt: “Every exit is an entry to somewhere else” (Iedere uitgang is een ingang naar iets anders). Mijn vraag erbij was, “naar waar dan?”
Lazarus en de rijke man waren beide uit het leven gestapt en kwamen inderdaad binnen op een andere plaats. Twee totaal verschillende plaatsten. Twee extremen die onoverbrugbaar waren. Lazarus kwam in de genadevolle handen van de Heer terwijl de rijke man buiten Gods genade aan zijn lot werd overgelaten. Hoezeer de man ook smeekte om van die plaats weg te mogen, het was niet meer mogelijk. Zijn lot was verzegeld. Hij legt zich uiteindelijk neer bij zijn lot maar smeekt dan om zijn andere broers te mogen waarschuwen. Ze moeten dit horen! Dit is van levensbelang! Maar het antwoord dat hij kreeg was dat de wet en de profeten, zeg maar de Bijbel meer dan voldoende was voor hun.
Oh lieve mensen, denk niet dat dit vandaag de dag anders is. De Bijbel, Gods Woord, is nog steeds onder ons en geeft nog steeds al het nodige weer dat een mens nodig heeft om terug tot God te kunnen keren en eeuwige zekerheid te hebben en een leven vol hoop.
Tijd is kostbaar
6 Zoek de HEERE terwijl Hij te vinden is,
roep Hem aan terwijl Hij nabij is.
7 Laat de goddeloze zijn weg verlaten,
de man van ongerechtigheid zijn gedachten.
Laat hij zich bekeren tot de HEERE, dan zal Hij Zich over hem ontfermen,
tot onze God, want Hij vergeeft veelvuldig.
8 Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten,
en uw wegen zijn niet Mijn wegen,
spreekt de HEERE.
Jonathan Edwards omschreef het als volgt[1]:
“Een zalige of rampzalige eeuwigheid hangt af van het goede of slechte gebruik van de tijd. Dingen zijn kostbaar als ze belangrijk zijn of bijdragen tot ons welzijn. Mensen hechten gewoonlijk de meeste waarde aan die dingen die, naar hun weten, vooral hun belang dienen. En de tijd is zo ontzaglijk kostbaar, omdat ons eeuwig welzijn afhangt van het gebruik ervan. Ze bepaalt zelfs ons welzijn in deze wereld. Benutten we de tijd niet? Dan zouden we armoede of schande over onszelf kunnen brengen. Gebruiken we de tijd goed? Dan zouden we nuttige en, aangename dingen kunnen verkrijgen. Bovenal: de tijd is kostbaar, omdat onze eeuwige staat daarvan afhangt. Voor het overige is het minder belangrijk hoe we onze tijd gebruiken.”
Matteüs 5: 8
8 Zalig zijn de reinen van hart, want zij zullen God zien.
20 De ziel die zondigt, die zal sterven.
Mensen, de tijd is kostbaar, want wat de dag van morgen brengt weten wij niet. De dood van Geert kwam voor ons allen als een verrassing. Vandaag herdenken we het leven van Geert, volgende week kan ik of u aan de beurt zijn. Is uw ziel smetteloos rein van zonden of kleeft er aan uw ziel een zondige smurrie zoals dat bij mij het geval was?
Verwacht het niet van je eigen werken want de Bijbel zegt:
“Niemand is rechtvaardig, ook niet één, er is niemand, die verstandig is, niemand, die God ernstig zoekt; allen zijn afgeweken, tezamen zijn zij onnut geworden; er is niemand, die doet wat goed is, zelfs niet één.”
Een reine ziel, een zonder zonde kan niemand voor zichzelf verkrijgen. Ook kunnen andere mensen die niet voor jou doen. De Bijbel leert dat Jezus de enige weg is tot God. Hij, die hier op aarde kwam, hier zondeloos leefde en uiteindelijk onschuldig gekruisigd werd. Die daar aan het kruis de straf droeg voor allen die in Hem geloven, op Hem vertrouwen. Die op die manier de zonde wegnam die aan de ziel kleefde en daardoor mensen terug in staat stelde om rein voor God te komen. Die Jezus, is de enige weg tot eeuwig leven. Alle andere wegen zullen leiden naar de eeuwige verdoemenis. Vandaag is de dag om na te gaan hoe je denkt je eeuwigheid te zullen doorbrengen. Vandaag is jou de tijd gegeven om terug te keren naar je Schepper en op je blote knieën om vergiffenis te vragen. En Hij zal je die dan geven, maar enkel in en door Zijn Zoon Jezus Christus. En mocht je bij jezelf denken dat deze boodschap voor jou van onnut is, kan ik enkel de raad meegeven: “Sterf niet!”
[1] “Tijd is kostbaar”, Jonathan Edwards, Den Hertog – Houten, 2006, p13