Terugblikken op je verleden – God vergeeft

Goed en kwaad zijn begrippen waarvan het bestaan door iedereen, gelovig of ongelovig, erkend wordt. Enkel dat al toont aan dat de universele wet die God in de harten van iedere mens heeft geplaatst (Rom.2:14-15) nog steeds actief is en mensen een (moreel) onderscheid doet maken tussen bepaalde woorden en/of daden.  Iedere godsdienst of religie is zichzelf dan ook verplicht een verantwoording te geven over de oorsprong van en de verhouding tussen beide begrippen.  Allen zijn ze er mee eens dat de mens er van droomt om te leven in een wereld zonder kwaad, maar dat om dit te bereiken op een of andere manier met het kwade moet worden afgerekend.

Sommigen lossen dit op door het kwade te vergelden  (of zelfs te overtroeven) met het goede.  Dus hoe meer kwaad ik doe in mijn leven, hoeveel te meer goed ik hoor te doen om de weegschaal (het oordeel) uiteindelijk naar het goede te laten wijzen (bv. Islam).  Anderen maken er een heus groepsgebeuren van en proberen samen met hun individuele en gezamenlijke goede werken zoveel mogelijk mensen zo dicht mogelijk bij God te brengen om hun daarna door boetedoening (zoals het vagevuur) uiteindelijk stap voor stap over de eindstreep te dragen (bv. Katholicisme).  Weer anderen houden de schijn hoog en trachten door vele ogenschijnlijke goede arbeid zichzelf in de hemel te loodsen (bv. Judaïsme — Joden, Jehova’s getuigen).  Nog anderen denken het kwade in hun leven stilaan te laten afnemen door in hun huidig leven iets of wat hun best te doen en in een volgend leven daar weer wat verder op te bouwen om zo uiteindelijk een heilig leven te hebben na verscheidene reïncarnaties (bv. Boeddhisme, Hindoeïsme).  Dan heb je ook nog bepaalde groepen die beweren door bepaalde stappen (die elk financieel vergoed moeten worden) dichter en dichter bij het goddelijke, het zondeloze, te geraken en zo het kwade weg te bannen (bv. New Age).  Zo zijn er nog tal van andere dwalingen op te sommen die elk op hun manier afrekenen met het duidelijk aanwezige kwaad onder de mensen.  Allen zijn ze het er over eens dat het kwade niet simpelweg kan gestopt worden en dat het kwade dat reeds werd geschied niet zomaar verdwijnt, er moet iets mee gebeuren.  Allen zijn ze er over eens dat misdaden en andere vormen van kwaad niet zomaar ‘vergeven’  of kwijtgescholden kunnen worden.

Te midden van al deze dwalingen, die de mensen hopeloos maken of vullen met ijdele hoop, is er één waar geloof dat een hoop biedt aan de mensheid, een hoop die buiten hunzelf ligt.  Een hoop op vergeving van al hun kwaad, al hun zonden en een relatieherstel met hun Schepper.

Vergeving is een van de dingen die het Christendom onderscheidt van alle andere religies en godsdiensten.  Daarnaast is het ook een van de meest misgrepen begrippen.  Vergeving wordt te vaak gekoppeld aan het aanbieden van excuses of het simpelweg zeggen van ‘sorry’.  Ondanks dat dit beleefde gebruiken zijn kunnen ze niet gekoppeld worden met vergeving zoals deze wordt omschreven in Gods Woord.

Vergeving is het enige dat schuldgevoelens voor eens en voor altijd kan en doet verdwijnen!  Het is dan ook van groot belang om een goed beeld te hebben van wat vergeving nu werkelijk inhoud om te kunnen begrijpen wat het werkelijk betekent wanneer God vergeving schenkt en wat de gevolgen daarvan zijn. Als de realiteit van Gods vergeving tot je doordringt, zal dit je veel emotionele pijn en onnodige ongegronde schuldgevoelens besparen.

Vergeving door de ogen van God

• • “Ik zal hun ongerechtigheid vergeven en hun zonde niet meer gedenken” (Jer.31:34).
  • “In die dagen en te dien tijde, luidt het woord des HEREN, zal de ongerechtigheid van Israël gezocht worden, maar zij is er niet, en de zonden van Juda, maar zij zijn niet te vinden; want Ik zal vergeving schenken aan wie Ik doe overblijven” (Jer.50:20).
  • “Als Gij, HERE, de ongerechtigheden in gedachtenis houdt, Here, wie zal bestaan?  Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt”  (Ps.130:3-4).
  • “Zover het oosten is van het westen, zover doet Hij onze overtredingen van ons” (Ps.103:12).
  • “Ik, Ik ben het, die uw overtredingen uitdelg om Mijnentwil en Ik gedenk uw zonden niet” (Jes.43:25).
  • “Ik vaag uw overtredingen weg als een nevel en uw zonden als een wolk” (Jes.44:22).
  • “Gij hebt al mijn zonden achter uw rug geworpen” (Jes.38:17).
  • “Hij zal onze ongerechtigheden vertreden. Ja, Gij zult al onze zonden werpen in de diepten der zee” (Micha 7:19).

Vergeving van zonde is iets dat enkel God kan schenken.  Niemand anders heeft het gezag en de mogelijkheid om de zonden van een zondig mens te vergeven.  Wanneer God iemand zijn overtredingen vergeeft zal Hij deze niet meer gedenken.  De schuld van de overtreding zal nergens meer te vinden zijn, volledig uitgedelgd, weggevaagd als een nevel.  Vergeving van zonden betekent bij God dat deze zonden als het ware in de diepten der zee worden geworpen en nooit meer naar boven zullen worden gehaald.  Hij vergeet de zonden niet, want Hij is immers alwetend, maar Hij zal ze nooit meer tegen jou of anderen gebruiken.

Corrie ten Boom zei het zo over vergeving:

«God werpt onze zonden in de zee en zet er een bordje bij met de woorden: ‘Verboden te vissen’. »

Hoe moeilijk het ook te vatten is voor ons als ‘wraakgierige’ mensen, de almachtige soevereine God is in staat om zonden te vergeten en nooit meer in herinnering te brengen.  God kan definitief een punt zetten achter iemands zondeschuld.  In de zegen van Gods vergeving mogen we genieten en vreugde vinden!

Onmogelijk toch mogelijk

• • “De HERE is lankmoedig en groot van goedertierenheid, vergevende ongerechtigheid en overtreding, hoewel Hij zeker niet ongestraft laat” (Num.14:18a).
  • “En in Hem hebben wij de verlossing door zijn bloed, de vergeving van de overtredingen, naar de rijkdom zijner genade” (Ef.1:7).
  • “Hem, die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid Gods in Hem” (2Kor.5:21).

Hoe kan God schuld wegvagen?  God is toch een heilige en rechtvaardige God die niets ongestraft kan laten (Num.14:18)?  Is God dan toch in staat om compromissen te sluiten met Zichzelf?  Kan Hij dan bepaalde eigenschappen van Zichzelf tijdelijk negeren of zelfs verloochenen?  Komt het dan toch allemaal zo nauw niet en kijkt God geregeld door de vingers?

Neen, absoluut niet!  God is een onveranderlijke God die altijd dezelfde is en Zichzelf niet kan verloochenen (2Tim.2:13).  Alle besluiten die Hij maakt en ten uitvoer brengt zijn steeds volledig in lijn met Zijn karakter.

Hoe kan Hij dan zonden en overtredingen zomaar vergeven?  Dan moet Hij toch wel op een of andere manier water bij de wijn doen?

Om dit beter te kunnen begrijpen is het goed om even bij het woord ‘vergeven’ stil te staan.  In Van Dale wordt ‘vergeven’ omschreven als het werkwoord van vergiffenis schenken, het niet langer aanrekenen of kwijtschelden van iets.  Deze beschrijving duwt ons in de richting, maar raakt nog niet de bodem van wat vergeving nu werkelijk betekent.  Toen Jezus in Lc.7:48 zei tegen de vrouw dat haar zonden vergeven waren gebruikte Hij het Grieks woord aphiemi wat een werkwoord is van apo (voorvoegsel van scheiding of oorsprong) en hiemi (zenden, een intensieve vorm van eimi, gaan).  Hij zei eigenlijk letterlijk dat de zonden van de vrouw van haar werden gescheiden en weggezonden.

Veel mensen denken dat God bij het vergeven van zonden de zonden als het ware simpelweg weg gomt.  Ze menen dat God zonden kan vernietigen en ze zo omvormen dat ze niet meer bestaan.  Dit is echter niet wat vergeven betekent.  Bij het vergeven van zonden worden de zonden gescheiden van de persoon en weggezonden, maar niet vernietigd.  De zonden, met de bijhorende schuld, blijven bestaan.

Omdat we al eerder zagen dat God zonden niet zomaar kan vergeten of ongestraft laten, kunnen we nu de vraag stellen waar deze zonden nu naar toe zijn gezonden?  Hoe heeft God deze zonden uiteindelijk toch kunnen ‘verwerken’ zonder ook maar één facet van Zijn karakter te verloochenen?  Het antwoord hierop vinden we bij Jezus Christus!  Al de zonden die de Vader ooit heeft en ooit zal vergeven werden weggenomen van de vergeven zondaren en gezonden naar Jezus toen Hij aan het kruis hing.  Alle weggenomen zonden werden op Jezus geplaatst en Hij onderging daarvoor Gods toorn, de straf die bij deze zonden hoorde.  Door Jezus was het voor de Vader mogelijk om schuld bij mensen weg te nemen zonder Zichzelf te verloochenen. Onmogelijk werd hierdoor mogelijk.  De voltooiing van dit gebeuren vinden we terug in Jezus laatste woorden wanneer Hij zei: “Het is volbracht!” (Joh.19:30).

Hierdoor kunnen wij vrede vinden in de woorden van Jesaja: “Komt toch en laat ons tezamen richten, zegt de HERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw; al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol” (Jes.1:18).

Lees het onderstaande gedicht van een onderwijzer uit het lager onderwijs eens: