We leven in een tijd waarin alles snel moet gaan, hoe sneller hoe beter. Alles moet zoveel mogelijk geautomatiseerd worden, computers moeten sneller werken, etc. want ’tijd is geld’! Anderzijds zien we ook dat de communicatiemiddelen als gsm, email, etc. zo ingeburgerd zijn en zo ver gevorderd dat we haast op eender welk moment bereikbaar (moeten) zijn. Een ‘wachttijd’ lijkt voor de komende generatie een onbekend begrip te gaan worden. Alles moet zo snel, onmiddellijk en nu omdat …. ?! Ja, waarom eigenlijk? Omdat we het zo druk hebben? Omdat we zoveel andere dingen te doen hebben? Is dat werkelijk zo? Hebben we het allemaal werkelijk zo druk of maken we het zo druk? Ooit al eens een dag meegemaakt dat je met van alles en nog wat bent bezig geweest en op het einde van deze vermoeiende dag moet besluiten dat je eigenlijk niets hebt gedaan, je had evengoed in je bed kunnen blijven liggen, het had geen verschil gemaakt?
Gisteren maakten we met ons gezin een wandeling in de natuur. Gewoon een eenvoudige wandeling met een fototoestel in de hand, de gsm’s thuis op tafel, de auto op het parkeerterrein, eenvoudigweg ons gezin in Gods natuur. Kun je geloven dat het me dan soms moeite kost om te genieten van deze wandeling en dat ik mezelf de eerste honderd meter aan mijn verstand moet brengen dat ik moet genieten van dit kostbaar moment? In mijn hoofd was ik al met volgende taakjes bezig. Ieder ‘ontspannend’ moment wordt vaak, zonder je het zelf beseft, een springplank naar het volgende puntje op je ’to do’-lijstje. Het lijkt dan wel alsof je voortdurend achter de feiten aanloopt en het genieten van het moment ontgaat je omdat je op dat moment in gedachten al met het volgende bezig bent.
Soms vraag ik me wel eens af hoe mensen enkele honderden jaren gelden, in een tijd met minder industrie en vooruitstrevende technologie leefden. ‘k Denk aan Spurgeon die leefde in de 19e eeuw (niet eens zo lang geleden) en geregeld predikte in naburige dorpen. Vaak wandelde hij er te voet naar toe. In onze tijd lijkt dit zo’n tijdsverlies, maar als je dan bijvoorbeeld leest hoe hij die tijd invulde en beleefde wordt ik haast geneigd mijn auto aan de kant te zetten en te voet verder te gaan. Soms vertrok hij naar een dorp om te prediken terwijl hij nog niet wist waar hij het over zou hebben. In gebed wandelde hij dan over straat, langs de weiden, doorheen de bossen, genietend van deze tijd met de Heer en geleidelijk aan werd hem duidelijk waar hij het over zou hebben. Het langzame tempo gaf hem tijd om de Heer te zoeken, de natuur rondom hem gaf Hem richting in het wandelen met de Heer. Een tijd die hij in de auto zou hebben gemist vanwege ‘de drukte’.
In onze snelle en drukke maatschappij ontgaan ons ontzettend veel zegeningen van de Heer. Zo bracht ik onlangs samen met mijn achtjarige zoon mijn auto naar de garage voor een onderhoud. De garagist stelde vriendelijk voor om mij naar huis te brengen, maar ik besloot om die paar kilometers te voet terug te wandelen met mijn zoon om zo een leuke tijd met hem door te brengen. Na enkele stappen zagen we wat zwerfvuil liggen op de straat en al gauw werd dit gesprek gericht naar Gods Woord. We bespraken dingen uit de eindtijd, dachten na hoe de aarde er zou uitzien na de grote verdrukking, wie zou heel dat vuil en dat puin moeten opruimen? We probeerden ons in te beelden hoe deze aarde er zou uitzien tijdens het duizendjarig rijk, we probeerden zelfs een beeld te vormen van de nieuwe aarde die ooit zal komen, een aarde zo mooi dat een woestijn op die aarde zelfs prachtiger is dan het mooiste plekje op deze aarde. We konden Jezus danken om Zijn verlossing en hadden geen minuut stilte. Van begin tot einde genoten we met elkaar van de Heer en eenmaal thuis aangekomen hadden we allebei hetzelfde besluit, liever te voet dan met de auto! Het was verrijkende tijd voor ons allebei die we zouden hebben gemist als we toch hadden gekozen om ons met de auto naar huis te laten brengen omdat… ‘we zo geen tijd verliezen’?!
Zelf heb ik geleerd dat het rustig bekijken en onderzoeken van dingen vaak meer zegeningen laat zien dan de snelle methode en oplossing. Salomo omschreef het zo: “Zo heb ik ingezien dat er niets beter is dan dat de mens zich verblijdt in zijn werken. (Prediker 3:22). Misschien eens goed om een alledaags iets te pakken en dit voor een keer eens op een minder snelle manier uit te voeren. Dikwijls vallen Gods zegeningen in je leven dan meer op en groeit je ontzag voor Hem met grote sprongen. ‘Tragere’ handelingen die je meer doen bepalen met wat je bezig bent en hoe de Heer erdoor werkt. Zo kan je bijvoorbeeld in de plaats van te mailen of sms’n naar iemand, eens een brief schrijven en deze opsturen met de post. In de plaats van met de auto naar het postkantoor te gaan, misschien eens de fiets nemen of liever te voet… enne… geniet ervan… met de Heer!