Er lopen tal van Christenen rond die ooit het Evangelie voor waar hebben aangenomen, maar nu in zak en as zitten. Christenen die ooit een hoop hebben gezien die, toen ze die wilden grijpen, uiteen spatte als een luchtbel. Christenen die, wanneer ze eerlijk zijn naar zichzelf, zich niet weten te onderscheiden met andere ‘gelovigen’ uit andere religies. Christenen die in conflict raken met zichzelf wanneer ze de hoopvolle, dankbare en vreugdevolle woorden van Paulus lezen en deze vergelijken met hun eigen ervaringen.
Hoe komt dit? Waar gaat het nu mis? Waarom lopen zovele Christenen rond zonder hoop? Hoe komt het dat velen er niet in slagen om de waarheid van Gods Woord te herkennen in hun eigen ervaringen?
Evangelie als beginpunt
Wilt iemand vrede vinden in zijn ziel, kan hij niet omheen het Evangelie. Iedere mens die een ware rust wilt vinden in zichzelf, een rust die onafhankelijk is van omstandigheden, hoort doorheen het Evangelie te wandelen en daar in het midden van de boodschap te botsen tegen het kruis van Christus. Pas wanneer mensen hun nood aan een Redder hebben ingezien en hun eigen zonden zien hangen aan dat kruis kan er vrede in hun hart komen. Pas dan kan iemand in vreugde en blijdschap verder wandelen omdat hij heeft gezien dat zijn zonden zijn vergeven en hem een toekomst is weggelegd die oneindig veel beter was dan hij verdiende of ooit had durven dromen.
Dan begint iemands leven pas, nadat dit alles duidelijk is geworden voor hem! Zijn leven begint dan van nut te zijn en vrucht te dragen. Zijn liefde voor God en de medemens begint daar aan het kruis. Zijn hoop vindt haar oorsprong aan dat kruis. Komen tot het kruis, de volmaakte God-mens Jezus daar zien hangen, beladen met jouw zonden is als een mosterdzaadje van vrede in je ziel.
Wanneer iemand tot dat inzicht komt, kunnen we enkel woorden van dankbaarheid tot de Heer uitroepen. Dat is ook wat Paulus deed in Kolossenzen 1:3-8. Hij dankte God voor het vertrouwen (geloof) in Christus dat de gemeente te Kolosse had en de liefde voor elkaar die ze uitdroegen. Iets dat tot stand was gekomen nadat ze “de genade Gods in waarheid” hadden leren kennen en aangenomen.
“Wij danken God, de Vader van onze Here Jezus [Christus], te allen tijde bij ons bidden voor u, daar wij gehoord hebben van uw geloof in Christus Jezus en van de liefde, die gij al de heiligen toedraagt, om de hoop, die voor u is weggelegd in de hemelen. Daarvan hebt gij tevoren gehoord in de prediking der waarheid, het evangelie, dat tot u gekomen is. Immers, in de gehele wereld draagt het vrucht en wast het op, zoals ook bij u, sedert de dag, dat gij het gehoord hebt en de genade Gods in waarheid hebt leren kennen; zoals gij het vernomen hebt van Epafras, onze geliefde mededienstknecht, die voor u een getrouw dienaar van Christus is, en ons ook kenbaar gemaakt heeft uw liefde in de Geest. (Kol.1:3-8)
Evangelie niet als eindstation
Hoe belangrijk het Evangelie ook is, het is niet het eindstation. Wanneer iemand het Evangelie heeft aangenomen, heeft ingezien dat hij een zondaar is die niets dan de dood verdient en vertrouwt in het persoonlijk verlossingswerk van Christus, mag hij nooit wanen dat hij de eindstreep heeft behaald! Dit is net het punt waar vele Christenen struikelen. Ze hebben de nood gezien aan een Redder en hoop gezien in Christus aan het kruis, maar zijn gaan zitten aan dat kruis. Ze denken dat daar aan dat kruis de hoop, vreugde en vrede ligt weggelegd. Hoe oprecht deze mensen ook mogen zijn in hun geloof, hun geloof zal schipbreuk lijden als ze niet zullen opstaan en verder wandelen. Het leven als Christen begint pas bij het Evangelie. Dit zien we ook als we verder lezen in de brief aan Kolosse als Paulus zijn brief vervolgt met volgende woorden:
“Daarom houden ook wij sedert de dag, dat wij dit gehoord hebben, niet op voor u te bidden en te vragen, dat gij met de rechte kennis van zijn wil vervuld moogt worden, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, om de Here waardig te wandelen, Hem in alles te behagen, in alle goed werk vrucht te dragen en op te wassen in de rechte kennis van God.” (Kol.1:9-10)
Eerst zagen we dat Paulus de Heer dankt dat het Evangelie in Kolosse werd aangenomen en vrucht begon te dragen. Maar nu zien we dat Paulus verder gaat in zijn brief met het gebed dat deze Christenen nu met de rechte kennis van Zijn wil vervult mogen worden. De volgende stap na het aannemen van het Evangelie is dus groeien in de kennis van God. Dit is voor ons geen mystiek iets, maar simpelweg groeien in de kennis van de Bijbel. Willen we een leven zoals de Heer het wil, een leven dat vrucht draagt, horen we ons meer en meer te verdiepen in de Bijbel zodat we Hem beter leren kennen. Dit kan niet zonder wijsheid en geestelijk inzicht en daarom koppelt Paulus de groei aan kennis ook hieraan vast. In wijsheid en geestelijk inzicht groeien in de kennis van de Bijbel maakt dat we een rechte kennis van God krijgen. Een juist beeld van Hem en onszelf.
Dat vele Christenen worstelen met hun eigen ervaringen, te kampen hebben met een gebrek aan honger naar geestelijk voedsel of met tegenzin de Bijbel openen is het gevolg van een gebrek aan de rechte kennis van de Heer. Wanneer iemand gaat zitten aan het kruis en niet verder groeit in de kennis van de Heer, is hij als een pasgeboren baby die ondervoed wordt. Hierdoor zal deze baby heel andere kenmerken vertonen dan een baby die wel voldoende voeding heeft. Zo dus ook met Christenen die geestelijk ondervoed zijn geraakt, zij missen de hoop, blijdschap, vreugde, liefde en volharding die net kenmerkend zijn voor de Christenen! Gezeur, geklaag, bezorgdheid, onverschilligheid en soortgelijke bij een Christen zijn vaak een voorbode van een ondervoede ziel.
Maarten Luther deed ooit volgende uitspraak:
“Het is een zonde en schande om niet ons eigen boek te kennen of de woorden van onze God te verstaan.”
Broer of zus in de Here, wanneer je jezelf herkent in bovenstaande, ga dan eens na hoe je de laatste tijd gegroeid bent in de kennis van Hem door Zijn Woord. Ben je gaan zitten aan het kruis om daar te gaan wachten? Zoja, sta dan op en wordt vervult met de rechte kennis van Hem. Neem je Bijbel en bestudeer Zijn Woord!
Misschien stel je nu wel de vraag:”Waarom? Christus heeft voor mij toch al alles aan het kruis gedaan.” Wel, dat antwoord vinden we in het volgende gedeelte van het schrijven van Paulus.
“Zo wordt gij met alle kracht bekrachtigd naar de macht zijner heerlijkheid tot alle volharding en geduld, en dankt gij met blijdschap de Vader, die u toebereid heeft voor het erfdeel der heiligen in het licht.” (Kol.1:11-13)
Doordat we, na het Evangelie te hebben aangenomen, groeien in de kennis van God, zal de Heer ons met Zijn Geest de nodige kracht geven die volharding, geduld en blijdschap met zich meebrengt. Deze deugden zijn gekoppeld aan een rechte kennis van Hem, een juist beeld van God. Wil je een goed getuige van de Heer zijn, wandelen vol blijdschap, volharden in de hoop die voor jou is weggelegd en groeien in geduld naar anderen, tracht dan de Bijbel te verstaan en groei in de rechte kennis van Hem.