Binnenkort komt Sinterklaas weer in het land, voor velen een feestelijk gebeuren maar voor anderen een periode van worsteling. Hoe gaan we als christenen binnen ons gezin om met een dag als deze? Als je kinderen vertelt over het bestaan van Sinterklaas, dan lieg je toch tegen kinderen? En als je dan later vertelt dat Sinterklaas toch niet bestaat waar is dan je geloofwaardigheid? Hoe kan je dan tegen je kinderen zeggen dat je niet mag liegen? En gaan kinderen dan zichzelf niet afvragen of God/Jezus dan ook zo’n fabeltje is? Bestaat die wel, want die zie je ook niet? Waarom zouden papa en mama dan wél de waarheid spreken? En wat doen we met de kerstman, of de paashaas en al die klokken uit Rome? Dan nog niet gedacht aan halloween of de communiefeesten…
Dit zijn vragen die Ellen en ik ons stelden nadat ons eerste zoontje was geboren, maar waarvan we ontdekten dat de meningen bij anderen hieromtrent nogal ver uiteen konden liggen. Omdat ik merk dat dit vragen zijn die steeds weer terugkomen bij ouders met jonge kinderen, leek het mij goed om eens een klein overzicht te maken met onze “wijsheid” omtrent dit gebeuren.
Eerst en vooral is het goed om enkele dingen voorop te stellen:
- Dit is een ethische kwestie (een grijs gebied) waar oprechte Christenen in kunnen verschillen zonder dat de een fout is en de ander juist. Hierin hoort eenieder naar zijn geweten te luisteren (Rom. 14:22-23) en de motieven van zijn hart trachten te doorgronden (Mat.5:8; Mat.15:18).
- Een afgod is een bedenksel van mensen en stelt op zichzelf niets voor en heeft geen krachten (1Kor.8:4; Hand.19:26). Een reclameblad met daar een Kerstman of Sinterklaas is op zichzelf onschuldig en betekenisloos.
- Kinderen zijn kinderen. Ze denken, spreken en handelen er dan ook naar (1Kor.13:11). Ieder kind leeft voor een stukje in een fantasiewereld, iets dat ze zelf maken om bepaalde werkelijkheden te kunnen plaatsen in hun leefwereld. Afhankelijk van de leeftijd van het kind horen we hun hierin te begeleiden en richting te geven. Hun zichzelf vragen laten stellen en hun daardoor te laten groeien in realiteitsbesef.
- Liegen is een zonde en God haat zonde (Ex.20:16)! Er bestaan geen onschuldige ‘zondekes’. Niet de volledige waarheid vertellen is niet persé verkeerd. Hiermee promoot ik niet het vertellen van halve waarheden (dus de helft waarheid en de rest leugen), maar het wijs afwegen wat wel en wat niet verteld wordt over bepaalde zaken is in sommige omstandigheden verantwoord en wijs.
- Alle “Christelijke” feestdagen kennen hun ontstaan in heidense afgodsfeesten en werden doorheen de eeuwen “verchristelijkt”. Er wordt in de Bijbel nergens een bepaalde dag weergegeven die we als feestdag moeten onderscheiden van andere dagen (Rom.14:5,6).
Hoe hebben wij dit nu praktisch vorm gegeven in ons gezin:
- Wij hebben raad gevraagd aan verschillende broeders en zusters die in onze ogen een godsvruchtig leven leiden (cf. Spr.13:20; 15:22; 19:20; 24:6).
- De ene feestdag is de ander niet. Dagen als Kerstmis, Pasen, Hemelvaart enz… verwijzen naar het verlossingswerk van de Heer waardoor we ze met een rein geweten kunnen ondersteunen en deze dan ook willen heiligen voor de Heer (cf.Rom.14:5-6). Deze dagen worden tegenwoordig door allerlei ‘onschuldig’ lijkende figuren als de kerstman en de paashaas overspoeld waardoor de essentie van deze Christelijke dagen stilaan verdwijnt. Hier hebben wij dan voor gekozen ons tegen te verzetten en ze niet toe te laten in ons huis(gezin). Kerstman en Paashaas (of klokken) krijgen bij ons geen plaats omdat we zien als een ‘subtiele’ verstoting van onze verlosser.
- Halloween, O.L.V. Hemelvaart, Communie enz… hebben geen Bijbelse onderbouwing en worden dus beschouwd als heidense feestdagen waar we geen deel aan hebben. Dit vertellen we ook simpelweg aan onze kinderen.
- Sinterklaas is een feestdag speciaal voor kinderen die diep geworteld zit in hun leefwereld waardoor we hier wat fijngevoeliger mee omgaan. Of je het nu wil of niet, ze kunnen er niet omheen en worden overspoeld met de “gulheid” van deze oude man.
- Wij hebben besloten om de kinderen geen leugens voor te houden. Moesten we hier niet consequent in zijn, hoe kan het kind dan later onderscheiden wat waarheid of leugen is uit de mond van hun ouders? Ouders horen steeds de waarheid te spreken naar hun kinderen. Daarom moeten ze niet altijd ‘alles’ vertellen aan hun, dat zou zelfs niet wijs zijn, maar wat ze zeggen hoort juist te zijn. Dit geeft de kinderen een vorm van zekerheid en houvast. Onze kinderen krijgen dus geen fabels over deze historische man te horen en kunnen in alle rust slapen ’s nachts.
- Toch hebben we besloten om onze kinderen die dag een geschenk te geven. Hierbij weten ze duidelijk dat deze van mama en papa komen en ook dat ze deze niet door hun “goede werken” hebben verdiend. Dit is enkel een liefdesdaad die wij als ouders willen doen aan hun. Op die manier groeien ze in hun realiteitszin zonder daarvoor jaarlijks met een gebroken hart naar hun klasgenootjes te moeten kijken die overladen worden met verpakte leugens en speelgoed. Daarin willen wij hun dus in alle zachtheid tegemoet komen door de verpakte leugen niet aantrekkelijker als de waarheid te laten overkomen.
- Ondanks dat ervaren we soms toch hoe diep de “sinterklaasgedachte “ zit geworteld bij de kinderen. Hoe vaak we het ook al hebben laten vallen dat wij de geschenken kopen en zonder hun te voeden met de leugen nemen ze veel van dit opgeblazen gebeuren op in hun fantasiewereld. De ene dag lachen ze letterlijk met de gedachte dat sinterklaas zou bestaan en de andere dag lijken ze hierin helemaal op te gaan. Hierin hebben we besloten hun voor een stuk te laten groeien op hun tempo. We voeden de fantasie niet, maar corrigeren ook niet iedere fabel die uit hun mond komt. Fantasieën en verbeelding horen nu eenmaal bij het opgroeien en hierin mogen wij als ouders een bepaalde marge hanteren die dit toelaat. Dit geeft hun de ruimte om op hun manier te groeien in de realiteitszin en de ouders de kans om hun hierin te sturen door hun fantasie te prikkelen met gerichte vragen en de waarheid meer en meer in hun gedachtegang te laten sijpelen zodat deze mag groeien tot een overtuiging van het kind zelf en niet iets dat door de ouders wordt opgelegd.
Dit is zo’n beetje onze gedachtegang over dit gebeuren. Wij zijn ook niet volmaakt en nog steeds groeiende naar Zijn beeld, dus mochten er ergens verkeerde denkwijzen zitten en/of foute conclusies mogen jullie ze ons steeds geven.
Dat de Heer met Zijn Geest jullie geest verder mag leiden in dit gebeuren.