Verloofde koppeltjes zijn vaak volop bezig met het voorbereiden van hun huwelijk en de huwelijksreis. Vaak weten ze tot in de puntjes te vertellen wat en hoe alles zal verlopen. Maar wat na die prachtige dag? Wat als de witte broodsweken stilaan ten einde lopen? Dat is iets waar niet altijd over wordt nagedacht. Hoe belangrijk is het om op geestelijk gebied op gelijke grond te staan? Zelf stond ik daar destijds ook niet bij stil en ging ik ervanuit dat het wel zou ‘bollen’, we hielden tenslotte toch van elkaar?! Maar nu ik achterom kan kijken, besef ik dat mijn huwelijk op glad ijs is begonnen doordat ik en mijn vrouw hier niet zo’n punt van maakten. Voor ons was het al een hele kwestie om te stellen dat een christen enkel met een christen kan huwen. Wel, jaren later… ben ik ervan overtuigd dat daar nog een schepje bovenop mag worden gedaan: Een koppel kan pas huwen als er een een gemeenschappelijke geestelijke basis is om op te vertrekken.
Een praktisch voorbeeld hiervan is een gesprek tussen John Piper en een verloofde man, genaamd Joe…
Joe – ‘Hallo John, ik ben een jonge man die geloofd dat man en vrouw complementair zijn geschapen, dus elkaar aanvullend met elk een specifieke rol. Onlangs ben ik een relatie aangegaan met een jonge evangelische vrouw die eerder feministische overtuigingen heeft. Zij gelooft dat man en vrouw gelijk zijn geschapen en dat er geen sprake is van een bepaalde rolverdeling. Nu overwegen wij om te gaan trouwen. Denk jij dat het goed of slecht zou zijn om met deze verschillen in het huwelijksbootje te stappen? Zou dit een juiste weerspiegeling zijn van hoe de kerk Christus volgt? Of zou het eerder een grotere afleiding zijn? Hoe denk je dat ons huwelijk met zulk een basis toch zou kunnen slagen? En op welke gebieden zou ons huwelijk eronder gaan lijden?’
John – Mijn vraag naar Joe is: wie van jullie – jij of je toekomstige vrouw – zal uiteindelijk bereid zijn om zijn geweten op te offeren, en daarbij ook zijn/haar integriteit, om het huwelijk een kans op slagen te geven? Zonder twijfel zal één van jullie een goed en gerust geweten moeten opofferen.
Jij zou het huwelijk ingaan en geloven dat God wil dat je als hoofd je rol opneemt zoals je dat beschreven ziet in Efeze 5:22-33. Zij zou het huwelijk ingaan en geloven dat God wilt dat jij net geen rol vervult als leider of hoofd.
Jij zult het huwelijk ingaan en geloven dat God wilt dat jouw vrouw zich onderwerpt aan jouw liefdevolle leiderschap zoals de kerk zich onderwerpt aan Christus in Efeze 5. En zij zal het huwelijk ingaan en geloven dat er in de Bijbel geen sprake is van een bepaalde rolverdeling en dat God dit dan ook niet van haar verwacht. Sterkers zelfs, voor haar zou het zelfs wringen om ook maar te stellen dat God hierover spreekt.
Jij zou het huwelijk ingaan en geloven dat God je oproept om je kinderen op te voeden in de onderwijzing en de terechtwijzing van de Heere. En hierbij dus ook de opdracht hebt om je zonen te onderwijzen en te vormen in hun rol als toekomstige leiders en daarnaast je dochters te vormen naar vrouwen die met vreugde hun man willen volgen. Zij zal het huwelijk ingaan en geloven dat God je oproept om je kinderen te vormen tot mannen en vrouwen met een gelijke rol.
Jullie zullen onmogelijk beiden jullie geloof kunnen uitdragen Joe. Ze spreken elkaar tegen. Eén van jullie zal een rol moeten aannemen die tegen zijn/haar geweten ingaat. En mijn vraag is dus weer opnieuw: Wie van jullie – jij of je toekomstige vrouw – zal uiteindelijk bereid zijn om zijn geweten op te offeren, en daarbij ook zijn/haar integriteit, om het huwelijk een kans op slagen te geven?
Maarten Luther zei: ‘Tegen je geweten handelen is niet wijs, noch goed.’ Je geweten is geen onfeilbare maatstaf die ervoor zorgt dat je de juiste beslissingen neemt. Maar zelfs wanneer je geweten slecht is geïnformeerd, is het nog steeds zonde om ertegenin te gaan. Dat is wat Paulus bedoelde in Romeinen 14:23: ‘ alles wat niet uit geloof is, is zonde.’ Een verkeerd geïnformeerd geweten wordt niet beter door ertegenin te gaan, maar door het te vernieuwen met Bijbesle waarheid. Dus ook al zou je vrouw beslissen om aan jouw verwachtingen tegemoet te komen, dan nog zou ze zondigen als ze in haar hart nog steeds de ovdertuiging koestert dat haar overtuiging wat betreft de rolverdeling in het huwelijk juist is en die van jou fout.
Er zijn veel dingen waar man en vrouw het oneens over kunnen zijn en toch nog steeds een godsvruchtig en zelfs vreugdevol huwelijk kunnen hebben. Maar wanneer het gaat om Bijbelse overtuigingen die het geweten treffen en de dynamiek van de relatie in alle opzichten beïnvloeden, is onenigheid hierin onwerkbaar. Iemand zal moeten toegeven. Iemand zal tegen geweten en geloof moeten handelen. Toegevingen doen als het gaat om voorkeuren zoals kleuren en smaken of hoeveel gasten er uitgenodigd worden op een feestje, is geen zonde. Dat is hoe een goed huwelijk functioneert. Maar toegevingen doen op vlakken van een bepaalde Bijbelse overtuigingen en gewetenskwesties zijn uit den boze. Dat is zonde. Ik ben dus van oordeel dat het huwelijksbootje instappen met deze mate van onenigheid over jullie respectieveleijke rollen, ook betekent dat jullie ervoor kiezen om een relatie aan te gaan waarin het een zonde is om eruit te stappen (Matheüs 19:6) en er eveneens gezondigd moet worden om ze te doen slagen (Romeinen 14:23).
De vraag of je als vrijgezel nu met eender welke andere christen kunt huwen is geen kwestie van mag-wel of mag-niet. In principe zou iedere man die de Heere Jezus volgt, een geslaagd huwelijk kunnen hebben met eender welke godsvruchtige vrouw. Maar toch kunnen er bepaalde geloofskwesties zijn die vragen om een wijze aanpak of die ertoe leiden dat een huwlijk best wordt uitgesteld of gemeden. Daarom is het belangrijk dat ieder koppel dat overweegt om te trouwen bepaalde fundamentele kwesties, zoals hierboven beschreven bijvoorbeeld, op voorhand met elkaar bespreekt. Een bepaalde gemeenschappelijke geestelijke basis is namelijk noodzakelijk. Dit maakt een goede voorhuwelijkse begeleiding dan ook erg waardevol. Een periode waarin het koppel bewust bepaalde aspecten van het huwelijk bespreekt met elkaar. Maar daarnaast ook optrekt met een wat meer ervaren echtpaar uit de gemeente dat getuigt van godsvrucht . Hierbij kunnen ze genieten van de ervaring en wijsheid van het echtpaar en kunnen bepaalde ‘pijnpunten’ op voorhand worden belicht zodat een mogelijk toekomstige ‘huwelijkscrisis’ gemeden wordt.
Kortom, je kan dus huwen met eender welke christen, maar zonder enige voorbereiding en in sommige situaties is dit niet de meest wijze keuze. Een geestelijke eenheid is de climax van het huwelijk en die eenheid kan enkel tot stand komen wanneer er ook een bepaalde gemeenschappelijke basis is om op verder te bouwen. Een fundament dat best niet wordt gegoten na het huwelijk, maar eigenlijk al vorm hoort te krijgen in de periode van verkering.
Soli Deo Gloria