Hoe een mier me liet nadenken over abortus
Een typische zaterdag bestaat voor mij uit winkelen of klussen. Gisteren was het dus klussen in de tuin. Niets speciaals en toch zo bijzonder. Het begon met het optillen van een betonklinker. Wat kan daar nu zo bijzonder aan zijn denk je misschien. Wel, onder die klinker bevond zich de kraamkamer van een mierenkolonie. Een ruimte vol met kleine eitjes. Eerst was het even slikken, maar al gauw ontvouwde zich er een bijzonder tafereel. Uit alle hoeken verschenen er mieren met maar één doel: de eitjes in veiligheid brengen. Eén voor één werden de eitjes in een naarstig tempo gedragen naar een diepere plek onder de grond. Waar er eerst meer dan honderd eitjes te zien waren, bleef er na een vijftal minuten geen enkel eitje meer over. Blijkbaar zag de kolonie dat de eitjes in gevaar waren en maakten ze er een topprioriteit van om alle eitjes onmiddellijk in veiligheid te brengen. Geen seconde werd hierover getwijfeld en zonder woorden werkten alle mieren hieraan mee.
Terwijl ik samen met mijn kinderen deze mieren verwonderd zat te observeren, moest ik denken aan het huidige politieke debat over de versoepeling van de abortuswet. Iets wat voor een eenvoudige mier zo duidelijk en vanzelfsprekend is, de eitjes horen te allen tijde beschermd te blijven, is het beschermen van een ongeboren kind voor ons als mensen blijkbaar een discussiekwestie. Iets waar de hele mierenkolonie unaniem alles voor inzet, het gezamenlijk in bescherming brengen van de eitjes, zijn wij verdeeld in onze meningen over het beschermen van het leven van een ongeboren vrucht. We noemen ons hoogontwikkelde mensen, maar in dit opzicht zijn wij blijkbaar niet zo wijs als een eenvoudige mier.
Abortus is per definitie een gruwel. Het is niets minder dan een mens aan het begin van zijn bestaan het leven ontnemen. Maar daar stopt het niet. De mieren lieten niet enkel zien hoe waardevol de eitjes zijn, maar ook hoe de hele kolonie zich inzet voor hun bescherming wanneer er gevaar dreigt. Dit deed me de hand in eigen boezem steken en aan mezelf de vraag stellen: ‘Wat doe jij met al hetgeen je weet over abortus in onze maatschappij? Laat het je onberoerd of zet het je in actie, net als bij de mier?’
Onze hemelse Vader laat het alleszins niet koud. Hij is een barmhartige God die Zich ontfermt over de wezen, zij die geen vader en moeder hebben of door hen verstoten worden. Zijn hart verlangt ernaar om Zich over hen te ontfermen zoals Psalm 68:6-7 stelt:
Vader van de wezen en Rechter van de weduwen: dát is God in Zijn heilige woning; een God Die eenzamen in een huisgezin plaatst.
Als we dan zo’n God willen dienen, dan is ware godsdienst zoals Jakobus 1:27 omschrijft: ‘wezen en weduwen bezoeken in hun verdrukking en zichzelf onbesmet bewaren van de wereld.’
De eenvoudige mier in actie zien, maakte mijn alledaagse dag bijzonder en heeft me doen stilstaan bij een onderwerp dat al zo vaak onder mijn aandacht is gekomen, maar misschien wel te weinig mijn aandacht heeft gekregen.
Dankjewel Heer, voor de wijsheid die U aan de mier hebt gegeven.