Wat ik mocht leren van de skaters
Enkele van mijn kinderen zijn de voorbije weken nogal gepassioneerd geraakt over skaten. En ja, hoe kan het ook anders, nu breng ik tegenwoordig af en toe mijn tijd met hun door op een skatepark. Voor mij een nogal nieuwe wereld, maar wel een interessante. Deze ‘skatewereld’ heeft namelijk een erg mooie eigenschap: niemand is er volleerd en iedereen oefent voortdurend. Voor mijn onervaren kinderen was het proeven van deze sfeer een stimulans om alle moed bijeen te rapen en nogal klunzig met een skateboard aan de slag te gaan. Niemand die hun met de vinger wees want elke skater weet dat hij of zij misschien wel de volgende kan zijn die een date heeft met de betonnen vloer. Een vallen en opstaan van begin tot einde, ongeacht de ervaring.
Op geestelijk vlak kunnen we veel leren van deze skaters. Als eerst beseffen ze allemaal maar al te goed hoe makkelijk je tegen de grond gaat. Wanneer iemand dan valt, brengt dat dan ook niet gauw een neerkijkende houding met zich mee. Gelijkaardig lezen we in de Bijbel ‘wie denkt te staan, laat hij oppassen dat hij niet valt’ (1Kor.10:12). Dit schreef Paulus nadat hij een aantal situaties had opgesomd waarin de Israëlieten zich hadden laten meesleuren in bepaalde zonden. Als waarschuwing voor de gelovigen beschreef hij hierbij ook telkens hoe slecht het met hun was afgelopen. Zo weet iedereen ook van zichzelf hoe makkelijk het is om misleid te worden door zonde. Wanneer je iemand anders dan ziet zondigen, mag het bij jou ook geen neerkijkende houding met zich meebrengen. Want wie weet, ben jij de volgende…
Een andere les die de skaters me leren is de vrucht van het volhardend oefenen. Het verschil tussen een beginnende en meer ervaren skater is immens. Niet enkel hun handigheid met het skateboard is veel groter, maar ook hun manier van vallen en het rechtzetten van fouten is beter. Ze hebben dit eenvoudigweg met vallen en opstaan geleerd. In het christenleven is ervaring ook een belangrijk facet. Met enkel veel weten groei je niet in godsvrucht. Het is pas wanneer je leert om je kennis op een wijze manier te gebruiken in alle unieke situaties die op je pad komen, dat je geestelijk kan groeien. In de brief aan de Hebreeën worden volwassen gelovigen omschreven als mensen ‘die hun zintuigen door het gebruik ervan geoefend hebben om te kunnen onderscheiden tussen goed en kwaad’ (Heb.5:14 ). Ze hebben eigenlijk door ervaring en met vallen en opstaan geleerd wat in bepaalde situaties juist en fout is om te doen. Deze groei komt niet vanzelf. Dat is net hetgeen de schrijver wilt duidelijk maken. De Hebreeën waren al lang christen, maar hielden er een eerder passieve houding op na. Ze hadden niet meer zo’n grote interesse in Gods Woord en vroegen zich nog maar weinig af wat God zou vinden van hun dagdagelijkse keuzes. Dat maakte dan ook dat ze op geestelijk gebied kinderlijk bleven. Maar net zoals de skaters groeien door het oefenen, kunnen ook wij geestelijk groeien door de keuzes en beslissingen die we maken, te overdenken met de Heer in gebed en met Zijn Woord.
Twee eenvoudige principes die ik mocht opmerken bij het skatepark en die ons kunnen verrijken in ons dagdagelijks leven met anderen rondom ons. Oefen je met mij mee?